Οι τομείς παρέμβασης στην Εργοθεραπεία

Η 27η Οκτωβρίου έχει καθιερωθεί ως Παγκόσμια Ημέρα Εργοθεραπείας σε όλο τον κόσμο, δίνοντας τη δυνατότητα στο κοινό να ενημερωθεί αλλά και να ανακαλύψει μια ειδικότητα που έχει επίκεντρο τον άνθρωπο σε όλα τα ηλικιακά του στάδια. Η Εργοθεραπεία μπορεί να βοηθήσει τον άνθρωπο να αντιμετωπίσει κάθε μορφή σωματικής και πνευματικής δυσλειτουργίας. Απευθύνεται σε όλες τις ηλικιακές ομάδες του πληθυσμού και ως πυρήνας της παρέμβασής της, θεωρείται η κατάκτηση του μέγιστου δυνατού επιπέδου ανεξαρτησίας και λειτουργικότητας από τον άνθρωπο, στους διαφόρους τομείς της καθημερινότητας. Ωστόσο η μορφή και οι τρόποι παρέμβασης του Εργοθεραπευτή, διαφέρουν και προσαρμόζονται στην πληθυσμιακή ομάδα αλλά και στις εξατομικευμένες δυσκολίες που αντιμετωπίζει το κάθε άτομο.

Τομείς Εργοθεραπείας

• Παιδιατρική Εργοθεραπεία. Αφορά την θεραπευτική υποστήριξη σε βρέφη, παιδιά και εφήβους που αντιμετωπίζουν δυσκολίες και καθυστέρηση κατάκτησης των αναπτυξιακών ορόσημων της ηλικίας τους, συνέπεια αναπτυξιακών διαταραχών, συνδρόμων κα.
• Ψυχιατρική Εργοθεραπεία. Αφορά ψυχιατρικά πλαίσια όπως νοσοκομεία, οικοτροφεία, κέντρα ημέρας και προστατευμένα διαμερίσματα, όπου οι ψυχιατρικοί ασθενείς επανεκπαιδεύονται σε δεξιότητες που έχουν ξεχαστεί ή αποκτούν καινούριες, που είναι απαραίτητες για την κατάκτηση του μέγιστου δυνατού επιπέδου αυτονομίας τους και για την ομαλή επανένταξή τους στο κοινωνικό σύνολο.
• Εργοθεραπεία στην τρίτη ηλικία. Αφορά δομές υποστήριξης των ανθρώπων που ανήκουν σε αυτή την ηλικιακή ομάδα, όπως στα ΚΑΠΗ. Βασικός στόχος είναι η διατήρηση και ενίσχυση του δυναμικού των ανθρώπων αυτών έτσι ώστε να παραμένουν ενεργά μέλη στην κοινότητα έχοντας πολλές φορές, διαφορετικούς ρόλους από αυτούς που είχαν σε προηγούμενες ηλικιακές περιόδους.

• Εργοθεραπεία για την αποκατάσταση κινητικών δυσκολιών σε βρέφη, παιδιά, εφήβους, ενήλικες και ηλικιωμένους, εκ γενετής ή επίκτητες (εγκεφαλική παράλυση, αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο, κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις, κακώσεις νωτιαίου μυελού, Πάρκινσον κα). Ο θεραπευτής παρεμβαίνει νευρολογικά με στόχο τη βελτίωση της κινητικότητας αλλά και την εκπαίδευση των ατόμων αυτών έτσι ώστε να μπορούν να ζουν με τη μέγιστη δυνατή αυτονομία.