Ο φόβος, μέσα μας και γύρω μας

Κάθε μέρα μιλώ με ανθρώπους που βιώνουν το φόβο μέσα τους. Το φόβο του άγχους, της υγείας, της αλλαγής, της απώλειας. Θέλει πολύ θάρρος να ξεκινήσουν ψυχοθεραπεία και ακόμα περισσότερη δύναμη να το φτάσουν μέχρι τέλους. Με αξιοπρέπεια, με απελπισία, με δάκρυα, με χαμόγελο. Τους θαυμάζω γι’αυτό και τους σέβομαι.

Κάθε μέρα βλέπω το φόβο στους ανθρώπους δίπλα μου, για το αύριο το δικό τους και των παιδιών τους. Το φόβο για όσους έχουν διαφορετικό χρώμα, θρησκεία, εθνικότητα, σεξουαλικές προτιμήσεις, πολιτικά ή ηθικά πιστεύω. Άνθρωποι ευάλωτοι σε σωτήρες και δημαγωγούς, με τη σιωπή τους και την ανοχή τους τρέφουν το “τέρας” που διψάει για αίμα. Τους καταλαβαίνω, αλλά δεν τους δικαιολογώ.

Κάθε μέρα αντιμετωπίζω το φόβο μέσα μου. Τη δυσκολία να προσφέρω περισσότερα, την αβεβαιότητα της επόμενης μέρας, το φόβο του χρόνου που περνά και με προσπερνά. Το βάρος της ευθύνης για την κόρη μου, για τους ανθρώπους που με εμπιστεύονται και επενδύουν σε μένα. Το φόβο μήπως δεν ανταποκριθώ. Κλονίζομαι, αλλά πιστεύω σε μένα.

Ο φόβος είναι παντού, μέσα μας και γύρω μας. Μας σπρώχνει να προσπαθήσουμε ή μας αποτρέπει από το να διεκδικήσουμε. Ο φόβος είναι μέσο επιβολής. Μας κάνει κωφούς και τυφλούς, μας κάνει να κρυβόμαστε από τις δυσκολίες και από τον ίδιο μας τον εαυτό. Ο φόβος είμαστε όλοι μας, γιατί ζει μέσα μας.

Δεν περιμένω να ζήσω σε έναν κόσμο ιδανικό. Δεν περιμένω να πάψουμε να φοβόμαστε για να φτιάξουμε έναν καλύτερο κόσμο. Περιμένω να προσπαθήσουμε να ζήσουμε μαζί, όσο διαφορετικοί κι αν είμαστε. Κι ας φοβόμαστε.